Praktycznie wszystkie dzieci, młodzież i dorośli z zespołem Aspergera mają mocne strony i zdolności, które zwykle zaprzeczają wrażeniu osoby z „upośledzeniem”. Niektóre z nich można faktycznie postrzegać jako aspekty samego syndromu, podczas gdy inne najlepiej zrozumieć w kontekście indywidualnej osobowości każdej osoby. Wiele osób z tym zespołem ma dobrą lub nawet wyższą inteligencję. Jednak nawet w takich przypadkach nierzadko zdarza się napotykanie trudności poznawczych, które wydają się nie należeć do domeny społecznej lub behawioralnej. Specjalne obszary specjalizacji są dość powszechne, co nie powinno dziwić, biorąc pod uwagę symptomy wąskich wzorców zainteresowań, które są częścią zespołu Aspergera. Zainteresowanie to może być tak wszechobecne, a energia i motywacja tak silne, że prowadzą do wyjątkowych wyczynów w pracy. W takich okolicznościach produktywność może czasami być ekstremalna. Pamięć na pamięć jest często bardzo dobra, podobnie jak umiejętność zakrywania i zapamiętywania dużych „kawałków” materiału pisemnego. Niektórzy mają pamięć eidetyczną („fotograficzną”). Wytrwałość i wytrwałość mogą być wyraźnymi cechami osobowości, które mają bardzo pozytywne konsekwencje. Perfekcjonizm jest powszechny, chociaż często ogranicza się do pewnych obszarów funkcjonowania i może mu towarzyszyć rażący brak porządku w innych dziedzinach. Przez lata miałem wrażenie kliniczne, że osoby z zespołem Aspergera wydają się starzeć (fizycznie) bardzo powoli, przynajmniej w średnim wieku: bardzo często wyglądają na znacznie młodsze, niż można by przewidzieć na podstawie ich wieku chronologicznego.