Lęk społeczny najlepiej można opisać jako uczucie niepokoju i dużej samoświadomości, gdy dana osoba znajduje się w sytuacji społecznej. Przejawami lęku społecznego mogą być niezwykła nieśmiałość, mutyzm wybiórczy (mówienie bardzo mało lub wcale w niektórych sytuacjach społecznych), niezdolność do jedzenia lub wykonywania czynności, takich jak pisanie przed kimś, niezdolność do wykonywania codziennych czynności, takich jak chodzenie do sklepów i innych miejsc publicznych oraz unikanie większości sytuacji towarzyskich. Niektórzy ludzie twierdzą, że lęk społeczny jest nieodłączną częścią zespołu Aspergera. Uważa się również, że lęk społeczny współistnieje lub jest częścią nieśmiałości. Należy jednak zauważyć, że osobowość odgrywa dużą rolę w zespole Aspergera. Niektóre Aspies są nieśmiałe osobowością, inne towarzyskie. Wszystkie Aspies, niezależnie od ich osobowości, będą odczuwać niepokój społeczny w mniejszym lub większym stopniu. Z pewnością wydaje się błędem, że osoby z zespołem Aspergera są z natury egocentryczne, egocentryczne lub bezinteresowne w nawiązywaniu relacji lub empatii wobec innych. Bardziej trafne wydaje się sugerowanie, że to aspekty interakcji społecznych, komunikacji społecznej i elastycznego myślenia, których oczekuje się od głównego nurtu, powodują, że wiele Aspies wycofuje się w siebie lub unika kontaktów społecznych bardziej z konieczności niż z wyboru. Jeśli Aspie nieustannie doświadcza niepowodzeń w swoich próbach nawiązania kontaktu społecznego, czy to poprzez odrzucenie, wyśmiewanie czy zastraszanie, jest nieuniknione, że jednostka może wycofać się w siebie i unikać kontaktów społecznych tak bardzo, jak to możliwe. Jeśli czujesz, że cierpisz z powodu lęku społecznego lub zachowań unikających, zwróć się o pomoc. Jeśli z powodu tych problemów cierpisz na zdrowiu psychicznym, poszukaj wsparcia.