Dla wielu osób z ZA wykluczenie społeczne na pewnym poziomie jest rzeczywistością. Może to być brak pracy lub znacząca codzienna aktywność. Może to również wynikać z wykluczenia w społeczności, z wypoczynku lub zajęć towarzyskich, lub może to być emocjonalna izolacja od walki o tworzenie i utrzymywanie przyjaźni i relacji. Dlatego wykluczenie społeczne często może oznaczać pozostawienie jednostki z pustym życiem pozbawionym sensu i sensu. Kluczem jest utrzymanie wysokiego poziomu aktywności. Oznacza to utrzymywanie jak największej liczby osób zajętych. Puste życie pozwala na wypłynięcie na powierzchnię najbardziej nieprzyjemnych uczuć. Zajmowanie umysłu i ciała zmniejsza szansę na to. W idealnym świecie dorośli Aspergera mieliby taki sam dostęp do udziału w życiu społecznym, jak wszyscy inni. Niestety, ten idealny świat jeszcze nie istnieje. W takich okolicznościach potrzeba dużo siły, aby iść dalej. Kontynuacja wymaga dużo odwagi. Jeśli jesteś jedną z tych wytrwałych osób, które po prostu „idą naprzód”, pochwal się za to i upewnij się, że inni również przyznają Ci zasługi. Pozwoli to utrzymać poczucie własnej wartości tam, gdzie powinno być.