Inne dzieci w klasie dziecka z zespołem Aspergera będą potrzebowały wyjaśnień i wskazówek w zrozumieniu i zachęcaniu do zdolności przyjaźni ich koleżanki z klasy. Takie dzieci będą wiedziały, że dziecko z zespołem Aspergera nie bawi się ani nie wchodzi z nimi w interakcje w taki sam sposób, jak inne dzieci. Bez wskazówek i wsparcia ze strony nauczyciela reakcją na dziecko z zespołem Aspergera może być raczej odrzucenie i ośmieszenie niż akceptacja i włączenie w swoje działania. O ile mamy programy, które pomagają dziecku z zespołem Aspergera zintegrować się z jego rówieśnikami, inne dzieci potrzebują własnych programów. Będą musieli wiedzieć, jak reagować na zachowania, które wydają się nieprzyjazne i jak zachęcać do umiejętności ułatwiających nawiązywanie przyjaźni. Udana interakcja wymaga konstruktywnego zaangażowania obu stron, a nauczyciel będzie musiał być dobrym wzorem do naśladowania i powinien pochwalić inne dzieci, które przystosowują się, przyjmują i wspierają dziecko z zespołem Aspergera. Grupa rówieśnicza może potrzebować własnego odpowiednika Opowieści społecznych, aby poprawić wzajemne zrozumienie i być zachęcana do udzielania wskazówek dziecku z zespołem Aspergera, gdy nauczyciel jest nieobecny lub dostępny.