Dziecko z zespołem Aspergera może niełatwo identyfikować się z nowymi grupami społecznymi tworzącymi się na tym etapie przyjaźni. Dzieci mogą być odrzucane przez grupy, które cenią zdolności sportowe ze względu na niezdarność, grupy akademickie, jeśli ma inny styl uczenia się, oraz grupy towarzyskie z powodu ograniczonych umiejętności społecznych. Niestety, jest jedna grupa, postacie o niesławnej reputacji, które mogą zaakceptować i zaliczyć osobę z zespołem Aspergera. Ta grupa zawsze ma otwarte drzwi, ale przyjęcie i akceptacja odbywa się poprzez angażowanie się w niewłaściwe, antyspołeczne zachowania – nie najbardziej odpowiedni model dla dzieci z zespołem Aspergera. Nauczyciel może potrzebować zorganizować wejście do bardziej społecznie akceptowalnej grupy, zachęcając popularnego członka tej grupy do działania jako mentor lub kumpel. Podobnie nauczyciel może rozważyć zorganizowanie alternatywnej grupy opartej na cechach dzieci z zespołem Aspergera. Do tej grupy należą kolekcjonerzy, naukowcy czy informatycy. W każdej szkole będzie kilkoro takich dzieci, które mają podobne zdolności i zainteresowania, ale nie mają innych cech potrzebnych do postawienia diagnozy. Nowa grupa może spotykać się w przerwie i w porze lunchu, aby porównać i wymienić interesujące się przedmioty (często towary oparte na japońskich animowanych postaciach z kreskówek), podjąć się projektu ustalonego przez nauczyciela przyrody lub nauczyć się technik programowania komputerowego od szkolnego nauczyciela informatyki. Przyjaźnie mogą być stosunkowo bezpieczne przed krytyką i oparte na wspólnych zainteresowaniach. Rodzicielska grupa wsparcia może rozważyć wydawanie regularnego biuletynu dla dzieci i młodzieży z zespołem Aspergera. Artykuły mogą być napisane przez dzieci i zawierać informacje o szczególnych zainteresowaniach, którymi mogą się dzielić czytelnicy i redakcje, wiadomości członków grupy i przykłady ich pracy, recenzje ciekawych filmów i książek, w tym książek o zespole Aspergera oraz kreskówek, redakcje, korespondencja i rubryki porad. Pewien nastolatek uznał, że jego ukończenie w grupie rozumienia społecznego dało mu kwalifikacje do bycia mentorem dla innych nastolatków z zespołem Aspergera i udzielania porad na temat przyjaźni w rubryce porad w szkolnym biuletynie.