Inną opcją pomocy nastolatkowi, który jest wrażliwy na to, że jest publicznie identyfikowany jako mający niewielu przyjaciół i społecznie naiwny, jest przystosowanie zajęć dramy. Siostra pielęgniarska Hansa Aspergera, Viktorine Zak, w wiedeńskim szpitalu dziecięcym opracowała pierwsze programy w latach 40-tych dla dzieci z zespołem Aspergera. Wykorzystywała zajęcia teatralne, aby uczyć dzieci umiejętności społecznych. Córka Hansa Aspergera, Marię, potrafiła opisać programy opracowane przez V. Zak w dziecięcym szpitalu. Niestety, została zabita podczas alianckiego nalotu bombowego na Wiedeń i pochowana wraz z dzieckiem, które ściskała i próbowała ratować. Liane Holliday Willey w swojej książce Udając, że jest normalna, opisuje, jak poprawiła swoje umiejętności społeczne poprzez obserwację, naśladowanie i aktorstwo . Jest to odpowiednia i skuteczna strategia, szczególnie w trzecim etapie rozwoju przyjaźni. Nastolatek z zespołem Aspergera może uczyć się i ćwiczyć aspekty interakcji nastolatków, takie jak odpowiednie tematy rozmów, sztuka bycia dobrym słuchaczem, wyrażanie uczuć wobec kogoś oraz kiedy i ile danych osobowych należy ujawnić. Zajęcia teatralne mogą nauczyć odpowiedniej mowy ciała, mimiki twarzy i tonu głosu, a także dać szansę młodej osobie z zespołem Aspergera do działania i próby reakcji na określone sytuacje, takie jak bycie dokuczanym.