Większość specjalistów uzna, że wczesna identyfikacja i diagnoza zaburzeń ze spektrum autyzmu jest wysoce pożądana z powodów przedstawionych powyżej. Autyzm przejawia się w szeregu drobnych gradacji w ramach spektrum, wynikających z wzajemnego oddziaływania różnych czynników. Niektórzy profesjonaliści nie widzieli ani liczby, ani zakresu prezentacji w zakresie wymaganym do opracowania niezbędnej wiedzy klinicznej. Ponieważ nie ma jeszcze żadnych badań krwi, skanów mózgu ani możliwych do zidentyfikowania markerów genetycznych, które mogłyby jednoznacznie postawić diagnozę autyzmu, autyzm można rozpoznać tylko poprzez świadomą obserwację zachowania. Jednak autyzmu nie można rozpoznać po jednym konkretnym zachowaniu; raczej wynika z interpretacji wzorca zachowań. Interpretacja zachowania może oczywiście być subiektywna, a zatem „ugruntowane podstawy wiedzy klinicznej” mają kluczowe znaczenie. Diagnoza autyzmu wymaga zatem:
- rozległej wiedzy na temat prawidłowego rozwoju dziecka;
- wiedza o nieprawidłowym rozwoju charakteryzującym inne schorzenia, pozwalająca na różnicowanie;
- umiejętności oceny jakości utraty wartości;
- systematycznego sprawdzania hipotez; to znaczy ocena.