Izolacja społeczna często doświadczana przez wielu dorosłych z ZA może prowadzić do problemów ze zdrowiem psychicznym. Biorąc pod uwagę, że wielu (nie wszyscy) dorosłych z zespołem Aspergera chce do pewnego stopnia zaangażować się społecznie, izolacja społeczna może być miażdżącym i głęboko przygnębiającym doświadczeniem. Wydaje się, że kluczem do radzenia sobie z tak wieloma wyzwaniami, jakie życie rzuca człowiekowi, jest odczuwanie empatii w stosunku do innych ludzi oraz szukanie i udzielanie im wsparcia. Silna sieć społecznościowa, w której dana osoba ma poczucie przynależności, jest szanowana i mile widziana, nieuchronnie pomoże jej pokierować życiową często trudną i zagmatwaną ścieżką. Dla wielu osób z zespołem Aspergera to poczucie przynależności, szacunku i poczucia gościnności jest niespójne, aw najgorszym przypadku nie istnieje. Ile osób z zespołem Aspergera może faktycznie zwrócić się do kogoś, kto naprawdę „dostaje” to, skąd pochodzą? Ile osób z zespołem Aspergera może z łatwością zwrócić się do innych, którzy zapewniają im wsparcie, którego szukają? Jednym z problemów związanych z izolacją społeczną jest utrata kontaktu z rzeczywistością społeczną lub wspólną egzystencję społeczną innych. Im bardziej osoba staje się odizolowana, tym trudniej jej się zintegrować. Tak więc błędne koło trwa. Osoba może być postrzegana jako „dziwna” lub „samotna”, więc próby zaangażowania społecznego są niweczone. Jedną ze strategii opracowanych w celu wspierania dorosłych osób z zespołem Aspergera w celu uniknięcia izolacji społecznej i wykluczenia są grupy społeczne i schematy zaprzyjaźniania się. Mogą one działać dobrze, pod warunkiem, że poziom umiejętności i zainteresowań danej osoby jest spełniony w ramach programu zaprzyjaźnienia się lub grupy społecznej. Jednym z typowych scenariuszy jest znalezienie odpowiedniego poziomu zaprzyjaźnienia się. Osoby z zespołem Aspergera zmagają się w obszarach społecznych, ale nie w ogólnej inteligencji, dlatego bycie w grupie społecznej lub z przyjacielem jest bardziej frustrujące, ponieważ czuje się znudzony, protekcjonalny lub niezadowolony. To jednostka decyduje, czy izolacja społeczna lub aktywność społeczna, która może być niezadowalająca, jest lepsza. Jedną dobrą rzeczą w zaprzyjaźnianiu się jest dostęp do kogoś o innym punkcie widzenia. Chociaż przyjaźń z osobą o równych lub niższych zdolnościach intelektualnych może być frustrująca, czasami spędzanie czasu z kimkolwiek (w granicach rozsądku) jest lepsze niż z nikim.