Ogólna populacja ma wystarczającą wiedzę na temat zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), a dziecko może być przedmiotem troski rodziców i nauczyciela z powodu problemów z ciągłą uwagą, impulsywności i nadpobudliwości. Diagnoza ta może wyjaśniać trudności dziecka w tych obszarach, ale nie wyjaśniać niezwykłego profilu zdolności społecznych, językowych i poznawczych dziecka, które dokładniej opisują kryteria diagnostyczne zespołu Aspergera. ADHD został dokładnie zdiagnozowany jako pierwszy, ale nie był to koniec tropu diagnostycznego. Klinicyści od pewnego czasu uznają, że dzieci z zespołem Aspergera mogą również mieć objawy ADHD, co zostało potwierdzone w kilku badaniach naukowych i opisach przypadków. Te dwie diagnozy nie wykluczają się wzajemnie i dziecko może odnieść korzyści z leczenia i strategii stosowanych w przypadku obu zaburzeń. Obserwowałam małe dzieci z zespołem Aspergera, które były nadpobudliwe, ale niekoniecznie z powodu ADHD. Nadpobudliwość może być odpowiedzią na wysoki poziom stresu i niepokoju, szczególnie w nowych sytuacjach społecznych, co uniemożliwia dziecku usiedzenie w miejscu i odpoczynek. Ważne jest, aby przed potwierdzeniem diagnozy ADHD rozróżnić szereg czynników, które mogą wpływać na koncentrację uwagi (takie jak motywacja) i nadpobudliwość