W wieku gimnazjalnym dzieci z zespołem Aspergera mogą nawiązywać prawdziwe przyjaźnie, ale mają tendencję do zbytniego dominowania lub zbyt sztywnego postrzegania przyjaźni. Takie dzieci mogą „zniżyć powitanie”. Jednak niektóre typowe dzieci, które są z natury życzliwe, wyrozumiałe i „matczyne”, mogą uznać dzieci z zespołem Aspergera za atrakcyjne i mogą tolerować swoje zachowanie, stając się prawdziwymi przyjaciółmi na kilka lat lub dłużej. Czasami przyjaźń nie dotyczy współczującego, typowego dziecka, ale podobnego, odizolowanego społecznie dziecka, które ma te same zainteresowania, ale niekoniecznie diagnozę. Przyjaźń wydaje się być funkcjonalna i praktyczna, wymieniając przedmioty i wiedzę będącą przedmiotem wspólnego zainteresowania i może wykraczać poza diadę do małej grupy podobnie myślących dzieci o podobnym poziomie kompetencji społecznych i popularności