Myśli samobójcze są bardzo częste w zespole Aspergera. Wydaje się, że występują one szczególnie często w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości, ale mogą wystąpić już w wieku 7 lat. Niektóre osoby z zespołem Aspergera są tak pochłonięte myślami o śmierci od najmłodszych lat, że zaczynają mówić o „samobójstwie” w sposób, który w naturalny sposób przeraża ich rodziców. Ciekawe, że Hans Asperger, który zauważył u swoich pacjentów zainteresowanie śmiercią, sam był zafascynowany śmiercią. Jedynym tematem, poza psychopatią autystyczną i Heilpadagogikiem, o którym naprawdę cokolwiek napisał, była śmierć. 10-latek z zespołem Aspergera może głośno powiedzieć, że jest tak znudzony życiem, że równie dobrze mógłby się zabić. Ci, którzy słyszą takie słowa od małego chłopca, zwykle są bardzo zdenerwowani, a niektórzy mogą szukać pomocy psychiatrycznej dla swojego dziecka, szczególnie z powodu takiej wypowiedzi. Chociaż znam dziesiątki osób z zespołem Aspergera, które zaczęły mówić o pragnieniach śmierci, samobójstwach itp. Już na długo przed osiągnięciem dojrzałości, nigdy jeszcze nie widziałem nikogo, kto rzeczywiście próbowałby popełnić samobójstwo w tak młodym wieku. Jednak od mniej więcej okresu dojrzewania akty samobójcze stają się dość częste. Niektórzy, którzy popełniają takie czyny i którym się to nie udaje, powiedzieli mi później, że naprawdę chcieli umrzeć, gdy wzięli tabletki lub próbowali się powiesić, ale następnego dnia (i kilka tygodni później) czuli się z tym bardzo inaczej. Niektórzy próbowali się zabić, ponieważ kolega ze szkoły krzyknął w złości „Idź, zabij się!”. Znęcanie się i poczucie niemożności sprostania wszystkim wymaganiom społecznym, jakie stawia życie od mniej więcej okresu dojrzewania, wydają się być najczęstszymi wyzwalaczami prób samobójczych, przynajmniej w tej grupie wiekowej. Nierzadko zdarza się, że chłopcy z zespołem Aspergera stosują brutalne metody, próbując popełnić samobójstwo (powieszenie, strzelanie, trucizna, skakanie z mostu lub przed pociągiem). Przekonałem się, że bardzo pomocne może być powiedzenie osobie z zespołem Aspergera: „Nie sądzę, aby próba popełnienia samobójstwa była dobrym pomysłem. Po pierwsze, jeśli nie odniesiesz sukcesu, możesz skończyć z uszkodzeniem mózgu, a to nie byłoby dobre dla ciebie. ”Znam przynajmniej kilka osób z zespołem Aspergera, które nigdy nie powtórzyły próby samobójczej po tym, jak powiedział im psychiatra. coś w tym kierunku