Kryteria DSM-IV odnoszą się do dzieci z zespołem Aspergera jako „nie mających klinicznie istotnych opóźnień w rozwoju poznawczym lub w rozwoju odpowiednich do wieku umiejętności samopomocy, zachowań adaptacyjnych (innych niż interakcje społeczne) i ciekawości otoczenia dzieciństwo’. Doświadczenie kliniczne i badania wskazują, że rodzice, zwłaszcza matki, dzieci i młodzieży z zespołem Aspergera często muszą udzielać ustnych przypomnień i porad dotyczących samopomocy i codziennych umiejętności życiowych. Może to obejmować pomoc w problemach zręcznościowych wpływających na czynności, takie jak używanie sztućców, po przypomnienia dotyczące higieny osobistej i wyczucia ubioru oraz zachęcanie do umiejętności planowania i zarządzania czasem. Gdy rodzice dokonają standaryzowanej oceny umiejętności samoopieki i funkcjonowania adaptacyjnego, takie zdolności u dzieci z zespołem Aspergera są poniżej poziomu oczekiwanego dla ich wieku i zdolności intelektualnych. Klinicyści zauważyli również istotne problemy z zachowaniami adaptacyjnymi, zwłaszcza w odniesieniu do radzenia sobie z gniewem, lękiem i depresjąKryteria DSM-IV odnoszą się do dzieci z zespołem Aspergera jako „nie mających klinicznie istotnych opóźnień w rozwoju poznawczym lub w rozwoju odpowiednich do wieku umiejętności samopomocy, zachowań adaptacyjnych (innych niż interakcje społeczne) i ciekawości otoczenia dzieciństwo’. Doświadczenie kliniczne i badania wskazują, że rodzice, zwłaszcza matki, dzieci i młodzieży z zespołem Aspergera często muszą udzielać ustnych przypomnień i porad dotyczących samopomocy i codziennych umiejętności życiowych. Może to obejmować pomoc w problemach zręcznościowych wpływających na czynności, takie jak używanie sztućców, po przypomnienia dotyczące higieny osobistej i wyczucia ubioru oraz zachęcanie do umiejętności planowania i zarządzania czasem. Gdy rodzice dokonają standaryzowanej oceny umiejętności samoopieki i funkcjonowania adaptacyjnego, takie zdolności u dzieci z zespołem Aspergera są poniżej poziomu oczekiwanego dla ich wieku i zdolności intelektualnych. Klinicyści zauważyli również istotne problemy z zachowaniami adaptacyjnymi, zwłaszcza w odniesieniu do radzenia sobie z gniewem, lękiem i depresją