Kryteria diagnostyczne DSM-IV nie zawierają opisu nietypowych cech pragmatycznych aspektów języka, pierwotnie opisanych przez Aspergera i przedstawionych w piśmiennictwie klinicznym, a mianowicie pedantycznego posługiwania się językiem i nietypowej prozodii. Kryteria DSM-IV nie uwzględniają również problemów z percepcją i integracją sensoryczną, zwłaszcza wrażliwością słuchową i nadwrażliwością na natężenie światła, doznania dotykowe i zapachy. Te aspekty zespołu Aspergera może mieć głęboki wpływ na jakość życia danej osoby. Kryteria te wykluczają również odniesienie do niezdarności ruchowej, która została opisana przez Aspergera i została poparta literaturą naukową. Kryteria diagnostyczne w DSM-IV mogą być również krytykowane za podkreślanie cech, które mogą być rzadkie lub przemijające. Kryteria odnoszą się do „stereotypowych i powtarzających się manier ruchowych (np. trzepotanie lub skręcanie dłoni lub palców lub skomplikowane ruchy całego ciała)”, jednak doświadczenie kliniczne wskazuje, że wiele dzieci z zespołem Aspergera nigdy nie wykazuje takich cech, a dla tych, którzy to robią, wskazuje, że cechy te zanikły w wieku dziewięciu lat