Omawiając doświadczenia społeczne z dzieciństwa z młodymi dorosłymi z zespołem Aspergera, wysłuchałem wielu opisów społecznego zamętu i tego, jak bardzo często reakcją dorosłych była krytyka błędów społecznych, ale rzadko chwalenie tego, co było właściwe. Dziecko często zakładało, że pod koniec interakcji brak krytyki, sarkazmu lub szyderczego śmiechu oznaczało, że interakcja była udana, ale nie miało pojęcia, co zrobiło, co było społecznie właściwe. Jak jeden młody dorosły powiedział o swoim dzieciństwie: „Jedyne komentarze, jakie miałem, dotyczyły tego, kiedy zrobiłem to źle, ale nikt nie powiedział mi, co robię dobrze” (osobista komunikacja). Jeśli dziecko wykonywało zajęcia z matematyki, haczyk lub krzyżyk nauczyciela wskazywałby, co było dobre, a co nie. Podczas układania puzzli lub konstrukcji z klocków dziecko wie, że odniosło sukces, gdy wszystkie elementy do siebie pasują lub konstrukcja jest kompletna i solidna. Problem w sytuacjach społecznych polega na tym, że sukces może nie być oczywisty i może występować względny brak pozytywnej informacji zwrotnej. Zdecydowanie zalecam, aby gdy dorosły, rówieśnik lub przyjaciel wchodzi w interakcję z małym dzieckiem z zespołem Aspergera, należy podjąć świadomy wysiłek, aby wskazać i skomentować to, co zrobiło dziecko, co było właściwe. Na przykład, jeśli dziecko było obserwowane podczas gry w piłkę nożną z innymi dziećmi podczas przerwy na lunch, można je było poinformować na koniec gry, które działania były przyjazne i dlaczego. Pozytywne opinie mogą brzmieć: „Zauważyłem, że kiedy piłka zgubiła się w wysokiej trawie, pomogłeś ją znaleźć. Doskonały! Pomoc w znalezieniu czegoś jest przyjazną rzeczą”; lub „Kiedy Joshua się przewrócił, a ty podszedłeś do niego i spytałeś, czy wszystko w porządku, to była troskliwa i przyjazna rzecz do zrobienia”; lub „Kiedy Jessica strzeliła gola, a ty podszedłeś do niej i powiedziałeś „Świetny gol”, to był miły komplement i przyjacielska rzecz do zrobienia.” Dziecko może mieć pamiętnik przyjaźni, w którym zapisuje godziny w ciągu dnia lub tygodnia kiedy wykazywał zdolności przyjaźni. Dziennik może przybrać formę „przechwalanie się książką” lub zapewnienie sposobu na zapisanie „punktów” przyjaźni za konkretny akt przyjaźni. W dzienniku można zapisać, co zostało zrobione lub powiedziane i dlaczego był to przykład przyjaźni. Pamiętne akty przyjaźni mogłyby zyskać publiczne uznanie i odpowiednią nagrodę.