Dzieci z zespołem Aspergera pracują w szkole dwa razy ciężej niż ich rówieśnicy, ponieważ uczą się zarówno akademickiego, jak i społecznego programu nauczania. W przeciwieństwie do innych dzieci używają zdolności poznawczych, a nie intuicji, aby nawiązywać kontakty towarzyskie i nawiązywać przyjaźnie. Jak wyjaśnił Stephen: „Zaprzyjaźnienie się wymaga całej siły mojego mózgu”. Pod koniec dnia szkolnego dziecko zwykle ma wystarczająco dużo doświadczeń towarzyskich i desperacko potrzebuje relaksu w samotności. W przypadku dziecka z zespołem Aspergera przyjaźnie kończą się przy bramie szkoły. Dziecko może więc oprzeć się sugestiom rodziców, aby skontaktować się z przyjaciółmi ze szkoły lub bawić się z dziećmi z sąsiedztwa. Ma już dość kontaktów towarzyskich w szkole, a rodzice mogą być zmuszeni zaakceptować fakt, że dziecko nie ma już energii ani motywacji do kontaktów towarzyskich. Jeśli rodzice aranżują doświadczenia społeczne, ważne jest, aby były one krótkie, uporządkowane, nadzorowane, udane i dobrowolne.