W literaturze naukowej odnotowano pewne sukcesy dotyczące grup umiejętności społecznych dla dzieci, młodzieży i młodych dorosłych z zespołem Aspergera. Członkowie grupy otrzymują informacje o tym, dlaczego pewne umiejętności są ważne, i ćwiczą stosowanie tych umiejętności poprzez modelowanie, odgrywanie ról, przeglądanie nagrań wideo i otrzymywanie konstruktywnych informacji zwrotnych od lidera grupy i innych uczestników. Programy koncentrowały się na umiejętnościach konwersacji, czytaniu i interpretacji mowy ciała, rozumieniu perspektywy innych oraz umiejętnościach przyjaźni. Odmianę tego podejścia, koncentrującą się na rozwoju inteligencji emocjonalnej, przeprowadzili Andron i Weber, którzy koordynowali grupy umiejętności społecznych, wykorzystując członków rodziny, zwłaszcza rodzeństwo, jako uczestników. Ich program kładzie nacisk na rozwój odpowiedniego afektu lub emocji w sytuacjach społecznych. Obecnie niezwykle trudno jest określić, czy grupy umiejętności społecznych są skutecznym sposobem poprawy umiejętności integracji społecznej dzieci z zespołem Aspergera. Miary wyników były przede wszystkim jakościowe i nie wiemy, czy ta technika może zmienić określone umiejętności w naturalnych warunkach. Niemniej doświadczenie pokazało, że grupy są postrzegane jako wartościowe przez rodziców, nauczycieli i uczestników. W szczególności uczestnicy docenili możliwość spotkania ludzi podobnych do siebie, którzy dzielą to samo zamieszanie i doświadczenia. Może to być podstawą kolejnych przyjaźni i grup samopomocowych.