Jedną z cech dobrego przyjaciela na etapie czwartym jest ktoś, kto „akceptuje mnie takim, jakim jestem”. Niektórzy dorośli z zespołem Aspergera skomentowali mi, że nikt nie wydawał się akceptować ich za to, kim byli: „Zawsze chcieli, żebym był inny, kopia siebie.” W końcu osoba ta może znaleźć przyjaciela, który naprawdę ją zaakceptuje – przyjaciel, który nie próbuje ciągle narzucać zmian i który naprawdę podziwia niektóre cechy zespołu Aspergera. Jednak akceptacja może pochodzić z innego źródła „przyjaźni”: zwierząt.
Zwierzęta jako przyjaciele
Zwierzęta zapewniają bezwarunkową akceptację. Pies jest zawsze zachwycony, że cię widzi, pomimo rozczarowań i zmęczenia dnia. Koń zdaje się cię rozumieć i chce być twoim towarzyszem. Kot wskakuje ci na kolana i mruczy w twoim towarzystwie. Zasugerowałem, że koty to psy autystyczne, więc może istnieć naturalne pokrewieństwo między kotami a osobami z autyzmem i zespołem Aspergera. Ronald, dorosły z zespołem Aspergera, napisał do mnie w e-mailu, że „zaczynam być żywy i prawdziwie naturalny dopiero wtedy, gdy jestem sam lub z moimi kotami”. Tak więc zwierzęta domowe i ogólnie zwierzęta mogą być skutecznymi i skutecznymi substytutami ludzkich przyjaciół, a menażeria staje się substytutem „rodziny”. Zwierzęta identyfikują się i czują się zrelaksowane w towarzystwie niedrapieżnika (osoby z zespołem Aspergera), a zwierzęta domowe mogą być źródłem pocieszenia i otuchy. Szczególne zainteresowanie i naturalne zrozumienie zwierząt może stać się podstawą udanej kariery. Odkryłem, że dzieci i dorośli z zespołem Aspergera są czasami bardziej zdolni do postrzegania i współczucia dla perspektywy zwierząt niż ludzi.