Udzielałem porad dotyczących związku parom, w których jeden z partnerów ma diagnozę zespołu Aspergera i mam wielki szacunek dla zdolności partnerów bez zespołu Aspergera do zaangażowania się w związek. Wśród ich wielu atrybutów znajduje się wiara w partnera, pozostawanie wiernym w związku, intuicja, że on lub ona „nie może”, a nie „nie chce”, oraz umiejętność wyobrażania sobie i współczucia dla tego, jak to jest mieć. Zespół Aspergera. Doświadczenie kliniczne i doradcze sugeruje, że istnieją trzy warunki udanego związku. Po pierwsze, obaj partnerzy uznają diagnozę. Partnerzy bez zespołu Aspergera mogą być pierwszymi z nich, którzy to osiągną i nie czują się już obwiniani lub szaleni. Ich okoliczności zostają ostatecznie potwierdzone i ostatecznie zrozumiane przez rodzinę i przyjaciół. Mają też tendencję do lepszego radzenia sobie na co dzień. Jednak uznanie diagnozy może oznaczać koniec nadziei, że ich partner w naturalny sposób poprawi swoje umiejętności w zakresie relacji. Akceptacja diagnozy dla osób z zespołem Aspergera jest ważna dla umożliwienia im rozpoznania mocnych i słabych stron ich związku. Może nadejść świt uświadomienia sobie, jak ich zachowania i postawy wpływają na ich partnerów oraz większe poczucie współpracy między partnerami w identyfikowaniu zmian w celu poprawy relacji i wzajemnego zrozumienia. Drugim warunkiem jest motywacja obu partnerów do zmiany i uczenia się. Zwykle jest więcej motywacji do zmiany ze strony partnera bez zespołu Aspergera, który może już mieć bardziej elastyczne podejście do zmian i podstawy znacznych umiejętności w relacjach. Trzecim warunkiem jest dostęp do poradnictwa relacyjnego, zmodyfikowanego w celu dostosowania do profilu możliwości partnera z zespołem Aspergera oraz chęć wdrożenia sugestii specjalistów z zespołu Aspergera, odpowiedniej literatury i grup wsparcia. Wiele par, które korzystają z konwencjonalnego poradnictwa w związku, odkryło, że standardowa terapia relacji ma mniejsze szanse powodzenia, gdy jeden z partnerów ma zespół Aspergera. Doradca ds. relacji musi posiadać wiedzę na temat zespołu Aspergera i modyfikować techniki poradnictwa, aby uwzględnić specyficzne problemy osób z zespołem Aspergera związane z empatią, samopoznaniem i ujawnianiem siebie, komunikowaniem emocji i wcześniejszych doświadczeń w związku. Mamy teraz literaturę samopomocy na temat związków pisanych przez pary z jednym partnerem, który ma zespół Aspergera, oraz przez specjalistów od zespołu Aspergera. Ważne jest, aby pamiętać, że moje opisy trudności w związku i strategii wsparcia opierają się na moim doświadczeniu w doradztwie w zakresie relacji z dorosłymi, którzy nie odnieśli korzyści z diagnozy we wczesnym dzieciństwie i późniejszego wsparcia przez całe dzieciństwo w rozwoju zdolności przyjaźni i relacji. Takie osoby spędziły całe życie wiedząc, że są inne i rozwijając mechanizmy kamuflażu i kompensacji, które mogą przyczynić się do pewnego sukcesu społecznego na poziomie powierzchownym, ale mogą być szkodliwe dla intymnej relacji z partnerem. Podejrzewam, że nowe pokolenie dzieci i nastolatków, które mają przewagę w postaci samodzielnej diagnozy i lepszego zrozumienia zespołu Aspergera, krewnych i przyjaciół, mają większe szanse na udany długotrwały związek, który jest obustronnie satysfakcjonujący. Podczas gdy partner z zespołem Aspergera odniesie korzyści ze wskazówek i zachęt do poprawy umiejętności relacji, istnieją strategie pomagające partnerowi bez zespołu Aspergera. Gdy diagnoza zostanie zaakceptowana przez rodzinę, bliscy członkowie rodziny i przyjaciele mogą uzyskać większe wsparcie emocjonalne. Ważne jest, aby dana osoba rozwinęła sieć przyjaciół, aby zmniejszyć poczucie izolacji i nauczyła się ponownie doświadczać radości ze spotkań towarzyskich, być może bez obecności partnera z zespołem Aspergera. Ważne jest, aby nie czuł się winny, że nie ma partnera. Posiadanie specjalnego przyjaciela, który ma intuicyjną zdolność naprawiania emocji i może stać się bratnią duszą, aby zapewnić empatię, ma znaczne zalety w związku. Okazjonalna ucieczka lub wakacje z przyjaciółmi również mogą być okazją do odzyskania wiary w umiejętności społeczne i dobre relacje. Pozytywne nastawienie również ma ogromne znaczenie. Jak powiedział jeden z partnerów: „Kiedy życie daje ci cytrynę, zrób lemoniadę”.