Brak świadomości dziecka własnych intencji został zidentyfikowany jako charakterystyczny dla autyzmu przez Powella i Jordana (1993). W ten sposób zachowanie dziecka jest wyzwalane przez bodźce zewnętrzne i nie jest pod jego świadomą kontrolą. Na jeszcze bardziej podstawowym poziomie, w doświadczane trudności mogą być zaangażowane brak świadomości cielesnej i brak lub bardzo ograniczone poczucie kontroli. Przykładem jest toaleta, w której niektóre dzieci bardzo boją się toalety, lub jedzenie, w którym dzieci mogą ograniczać się do jednego lub dwóch znanych smaków, zapachów, kolorów lub konsystencji. A jeśli chodzi o bardziej zaawansowane umiejętności, jak wskazują Powell i Jordan, jeśli dziecko ma słabą samoświadomość, prawdopodobnie nie będzie miało świadomości alternatywnych strategii radzenia sobie i będzie sztywno trzymać się jednej wyuczonej odpowiedzi.