Niezwykłe reakcje sensoryczne w autyzmie są dobrze udokumentowane. Grandin i Scariano (1986) oraz Williams (1998) żywo opisują swoje doświadczenia z trudnościami sensorycznymi i percepcyjnymi w autyzmie. „Dla mnie”, pisze Williams, „nadwrażliwość sensoryczna jest stanem zmiennym”, a „nadwrażliwy dotyk, słuch lub wzrok są przykładami przesterowania sensorycznego”. Bardzo często małe dziecko z awersją do sytuacji społecznych może mieć swoje źródło w nadwrażliwości sensorycznej na przykład na wizytę w grupie zabaw, jadalni, supermarkecie. Z drugiej strony brak reakcji sensorycznej może powodować trudności. Ciara dotknęła kominka gazowego, gdy jej matka była w kuchni, mocno parząc sobie rękę. Jej matka odkryła, co się stało, kiedy wróciła do salonu i zobaczyła ranę. Ciara nie płakała. Adrian nie zdaje sobie sprawy z niebezpieczeństwa kuchenki i chwyci za patelnie z gorącym jedzeniem, jeśli będzie mógł się do nich dostać. Kiedy jego matka wyjęła zapiekankę z piekarnika w rękawiczkach kuchennych, Adrian poszedł sam ją podnieść bez rękawiczek. Płakał tylko wtedy, gdy matka chwyciła go za ręce, żeby przepuścić je pod zimny kran. Reakcje sensoryczne mogą być całkowicie idiosynkratyczne. Tom, który lubił wąchać, wielokrotnie atakował pewnego nauczyciela w swojej szkole specjalnej. W procesie eliminacji personel zidentyfikował konkretny zapach jako wyzwalacz. Tylko w dni, kiedy nosiła ten zapach, była atakowana!