Jest to drugi najczęstszy problem zgłaszany przez rodziców uczestniczących w programach TEACCH . Jak wskazuje van Bourgondien, dzieci w wieku przedszkolnym od dwóch do czterech lat charakteryzują się brakiem reakcji lub sprzeciwem wobec próśb rodziców u normalnie rozwijających się dzieci, ponieważ zachodzi proces socjalizacji. U dzieci z autyzmem podstawowa trudność w nawiązywaniu kontaktów społecznych z innymi, połączona z trudnościami w języku i komunikacji, sprawia, że starcia woli są niemal nieuniknione. Ponadto w tym okresie zaczynają dominować sztywne wzorce zachowań i obsesje. Ponownie, najważniejsze strategie to:
- stosowanie bardzo jasnych, wizualnych i namacalnych wskazówek, aby upewnić się, że dziecko rozumie prośby, m.in. trzymając kubek, gdy pyta, czy chce się napić;
- prośby o terminy i instrukcje dotyczące optymalnej współpracy;
- wczesne ostrzeganie o następnej czynności/programie, któremu towarzyszą wizualne/namacalne wskazówki, np. najpierw jedzenie (talerz), potem park (rower);
- zmniejszenie wymagań w celu uniknięcia konfliktów, m.in. unikanie długiego oczekiwania/hałaśliwych, zatłoczonych miejsc;
- stosowanie stałych nagród jako preferowanych działań w celu wzmocnienia zgodności w wybranych, prostych, rutynowych sytuacjach, np. przyjście, aby usiąść przy stole – atrakcyjna zabawka na stole – polecenie usiąść „Tomek usiądź”, a następnie szybka nagroda, np. łyk soku i pochwała słowna, „dobre siedzenie”;
- równoległy program interakcji społecznych, m.in. używanie „komunikacji wspomaganej muzyką”/„delikatnej interakcji” w celu wzmocnienia reakcji społecznych;
- udostępnienie funkcjonalnych programów komunikacyjnych, m.in. PECS