Wiele małych dzieci ma modę żywieniową, która ogranicza ich dietę. Niektóre małe dzieci z autyzmem doprowadzają to do skrajności; nie tylko mają ochotę na określone potrawy, ale może się zdarzyć, że sposób ułożenia jedzenia na talerzu nabiera przytłaczającego znaczenia. Powiązanym problemem może być to, że dziecko nie siada przy stole do jedzenia; zamiast tego pasie się z talerzy wszystkich innych lub częstuje się jedzeniem przez cały dzień i noc. Zane miał niezwykłe zachcianki: szukał proszku do prania i zjadał go. Chris jadał tylko białe pokarmy, m.in. puree ziemniaczane i lody, podczas gdy czteroletnia Hannah nadal odmawiała jedzenia grudkowatych potraw. Podstawowe przyczyny trudności w odżywianiu obejmują:
- koncentracja na szczegółach;
- wytrwałość z powodu sztywnych wzorców myślowych;
- impulsywność, brak samokontroli;
- strach przed nowym lub nieznanym;
- upośledzenie sensoryczne;
- brak tolerancji niektórych pokarmów, co paradoksalnie może wyrażać się w zwiększaniu pragnienia na tę grupę pokarmową;
- brak zgodności społecznej.
Strategie, które okazały się przydatne, obejmują:
- nie ograniczaj się do nawyków żywieniowych dziecka, ponieważ Twoje napięcie przenosi się na dziecko;
- nie omawiaj problemu przy dziecku;
- staraj się ograniczać dostęp do jedzenia poza porami, o których chcesz, aby dziecko jadło – wypasanie się przez cały dzień ciastek itp. ogranicza zapotrzebowanie na jedzenie w wyznaczonych porach posiłków; w razie potrzeby wypróbuj zamek do lodówki/szafki;
- mieć świadomość, że niektóre pokarmy mogą powodować nadpobudliwość dziecka;
- w miarę możliwości ignoruj, gdy dziecko je dziwne rzeczy, ponieważ negatywna uwaga jest nagrodą;
- gdy nie można zignorować, zastąp przyjemną opcją lub daj natychmiastowy negatyw;
- zmieniać tylko jeden aspekt na raz przy wprowadzaniu nowej żywności, tj. tylko smak, kolor lub konsystencję, aby ograniczyć przytłaczanie wszystkich zmysłów;
- zredukować jedzenie do połączenia niewielkiej ilości nowego z dużą ilością starego i drobno posiekać lub nawet upłynnić, aby ograniczyć zdolność dziecka do wybrania; dodaj więcej nowych, gdy zostanie zaakceptowany;
- używaj ulubionego jedzenia jako nagrody za spróbowanie nowego;
- wizualne podpowiedzi do siedzenia, dopóki wszystko na talerzu nie zostanie zjedzone;
- postrzegać jako czynnik stresu.