https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Chociaż klasyczna metodologia Iwata i innych obejmuje systematyczne manipulowanie zarówno poprzednikami, jak i konsekwencjami, inni badacze przeprowadzili analizy funkcjonalne, w których manipulowane są tylko poprzedniki. Carr i Durand , na przykład, zmierzyłli problematyczne zachowania w warunkach zmniejszonej uwagi opiekuna i zwiększonej trudności zadania i wywnioskował, że wysoki poziom problematycznego zachowania w pierwszym stanie sugerował, że zachowanie było podtrzymywane przez pozytywne wzmocnienie społeczne, podczas gdy wysoki poziom problematycznego zachowania w drugim stanie sugerował utrzymanie przez ucieczkę od wymagań zadaniowych. Jeżeli odpowiednie konsekwencje nie zostaną faktycznie dostarczone w warunkach analizy, można oczywiście oczekiwać, że zachowanie docelowe wygaśnie w trakcie sesji oceny, ale poziomy zachowania na początku sesji mogą stanowić użyteczny wskaźnik funkcji behawioralnych. Anderson i jej współpracownicy rozwinęli to podejście w strategię ustrukturyzowanej oceny opisowej (SDA), w której zmienne poprzedzające są systematycznie manipulowane podczas obserwacji zachowania klienta w jego/jej środowisko naturalne, pozostawiając niezaprogramowane konsekwencje zachowań klienta. Anderson i Long, pracując z czwórką dzieci z poważną niepełnosprawnością intelektualną i/lub autyzmem, stwierdzili, że funkcje zachowań problemowych zidentyfikowane przez SDA i analogową analizę eksperymentalną były podobne w trzech przypadkach i że u dwóch leczonych dzieci, interwencje mające na celu zajęcie się zidentyfikowaną funkcją doprowadziły do zmniejszenia zachowania. W czwartym przypadku połączenie interwencji opartych na dwóch różnych funkcjach zidentyfikowanych przez SDA i analizę eksperymentalną okazało się konieczne do uzyskania i utrzymania redukcji zachowań problemowych. Metodologia SDA wymaga od opiekunów systematycznego różnicowania warunków poprzedzających. Alternatywą, która dodatkowo ograniczyłaby potrzebę zmiany normalnych wzorców opieki przez opiekunów, byłoby zidentyfikowanie naturalnie występujących kontekstów, systematycznie powiązanych z różnymi wzorcami warunków poprzedzających. Hodge, Hall i Oliver zasugerowali, że warunki poprzedzające panujące w pewnych naturalnie występujących kontekstach, takich jak nauczanie indywidualne, nauczanie grupowe i nieustrukturyzowany czas, mogą być analogiczne do tych stosowanych w ocenie analogowej, ponieważ niezawodnie obejmują określone kombinacje operacji ustanawiających i bodźców dyskryminacyjnych ( np. wymagania związane z zadaniami, zmniejszona uwaga, ale z opiekunami pozostającymi obecnie, wycofanie uwagi wraz z wycofaniem się opiekunów), które mogą w różny sposób wpływać na zachowania podtrzymywane różnymi konsekwencjami. Hodge i inni zastosowali sekwencyjną analizę danych obserwacyjnych w celu ustalenia możliwych funkcji prowokującego, stereotypowego, zaangażowanego i niezaangażowanego zachowania trojga dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, a następnie zbadali poziomy tych zachowań w czterech sytuacjach szkolnych, które przypuszczalnie obejmowały warunki poprzedzające związane z zapotrzebowaniem na naukę, zmniejszoną uwagą , sam i warunki kontrolne często stosowane w analizach eksperymentalnych. W przypadku niektórych zachowań wzór prawdopodobieństw zachowania w różnych sytuacjach był zgodny z oczekiwanym na podstawie funkcji sugerowanej przez analizę sekwencyjną. Ta metoda opisowej oceny próbkowania kontekstu (CSDA) może stanowić klinicznie wykonalną metodę wykorzystania oceny opisowej do uzyskania niektórych informacji, które tradycyjnie były poszukiwane metodami eksperymentalnymi. Wykazanie użyteczności i zasadności podejścia CSDA będzie jednak wymagać dalszych badań, które jasno określą funkcję behawioralną za pomocą metod eksperymentalnych i wykażą zróżnicowanie poziomów zachowań problemowych w różnych kontekstach CSDA, zgodnie z wcześniej zidentyfikowaną funkcją.