https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Kluczowe znaczenie dla zadania diagnostyki różnicowej w ASD mają oceny diagnostyczne, aw ostatnich latach rozwój tych narzędzi znacznie się zwiększył. Niemniej jednak te narzędzia diagnostyczne koncentrują się prawie wyłącznie na autyzmie i ignorują inne zaburzenia ze spektrum autyzmu (Matson, 2007a). Zasadniczo to, co się stało, polega na tym, że inne zaburzenia sklasyfikowane przez DSM-IV jako „całościowe zaburzenia rozwojowe” zaczęto definiować jako niebędące autyzmem; a raczej, w jakim stopniu i wzdłuż jakich objawów zaburzenie różni się od autyzmu. W tym systemie autyzm jest centralnym zaburzeniem, z którego wyłaniają się wszystkie inne widma. Jak omówiono wcześniej, podstawowe objawy autyzmu sięgają pierwotnego opisu Kannera (1943), w którym opisano grupę dzieci, które angażowały się w powtarzające się zachowania, wykazywały brak kontaktu wzrokowego i miały słabe umiejętności werbalne. Chociaż początkowo objawy były luźno opisane, z biegiem lat obserwacje te stały się bardziej systematyczne i opracowano formalne środki oceny. Ponieważ zdano sobie sprawę z częstości występowania tego zaburzenia, diagnostyczne instrumenty się rozmnożyły. Jednak zdecydowana większość tych skal nie została opracowana w celu uwzględnienia zaburzeń w pełnym spektrum. Pozostawiło to lukę w narzędziach dostępnych dla klinicystów . Chociaż rozwój wielu instrumentów diagnostycznych jest korzystny, ponieważ badania i koncepcje dotyczące ASD są znacznie stymulowane, wadą jest to, że wiele z tych instrumentów nigdy nie jest rozwijanych w pełni, a ich właściwości psychometryczne nie są badane. Nadmiar słabo rozwiniętych instrumentów oceny ma dwojaki charakter. Po pierwsze, zaciemnia status instrumentów oceny, tak że zarówno nowi, jak i starzy użytkownicy na tym obszarze mają trudności z odsianiem ziarna od plew. W rezultacie instrumenty z niewielkimi lub żadnymi dowodami na adekwatne właściwości psychometryczne są przedstawiane na równi z tymi, które mają lata udowodnionej ważności i wiarygodności. Po drugie, z powodu zamieszania badacze i klinicyści mogą nalegać na stosowanie oceny „złotego standardu”, nawet jeśli inny instrument może być bardziej odpowiedni do udzielenia odpowiedzi na ich pytanie kliniczne lub badawcze. Oba te błędy spowodują, że najlepsze narzędzie do ich celów nie zostanie użyte. Aby kontrolować oba te błędy, instrumenty diagnostyczne muszą być oceniane zgodnie z ich opublikowanymi danymi psychometrycznymi i przemyślanym rozważeniem, w jakim stopniu instrument spełnia potrzeby oceny. Użytkownicy testów muszą znać charakterystykę instrumentów, których używają do diagnozowania. W znakomitym przeglądzie narzędzi diagnostycznych z opublikowanymi danymi psychometrycznymi Matson, Nebel-Schwalm i Matson przedstawiają listę 21 zidentyfikowanych skal oraz badania oceniające ich zastosowanie. Ze względu na ograniczenia przestrzenne przedstawiamy dogłębny przegląd najczęściej używanych skal w literaturze naukowej dotyczącej ASD.