https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Dzieci często kierowane są początkowo na diagnozę zaburzeń ze spektrum autyzmu, gdy nie nabywają umiejętności językowych w tempie porównywalnym z ich typowo rozwijającymi się rówieśnikami. Jednakże innym częstym deficytem obserwowanym u uczniów z autyzmem na tym wczesnym etapie jest brak wspólnej uwagi. Umiejętności wspólnej uwagi zwykle rozwijają się przed pierwszymi słowami dziecka. Ostatnio w literaturze duży nacisk zyskał temat wspólnej uwagi, ponieważ może mieć ważne implikacje zarówno dla wczesnej diagnozy, jak i interwencji (Bruinsma, Koegel i Koegel, 2004). Termin „wspólna uwaga” może być trudny do zdefiniowania, ponieważ obejmuje różnorodne zjawiska (tj. podążanie za spojrzeniem, odniesienia społeczne, gesty protoimperatywne, gesty protodeklaracyjne i monitorowanie) i jest ściśle powiązany z wieloma innymi. Oprócz wielu definicji operacyjnych stosowanych w literaturze, z tym terminem wiąże się zwykle bardziej ukryte znaczenie. Opisy wspólnej uwagi często zawierają terminy takie jak „dzielenie się uwagą” lub „wiedza, na co patrzy i czego doświadcza inna osoba”. Wspólną uwagę często opisuje się jako skoordynowane przesunięcie uwagi między przedmiotem lub wydarzeniem a inną osobą, które ma miejsce w kontekście społecznym. Termin ten jest używany w odniesieniu zarówno do przyciągania (lub inicjowania) uwagi, jak i do odpowiadania na oferty innych. Na przykład dziecko, które chce zwrócić na siebie uwagę, może wskazać zabawkę, mówiąc „popatrz”, lub sięgnąć po zabawkę, zwracając się o pomoc do osoby dorosłej. Inne przykłady obejmują dziecko reagujące na prośby o zwrócenie uwagi ze strony innych, odwracające się, aby spojrzeć, gdy dziecko słyszy wołanie jego imienia lub spoglądające w przód i w tył z trzymanej zabawki na osobę trzymającą ją. Dzieci autystyczne zazwyczaj wykazują znaczne deficyty w zakresie wspólnej uwagi. Whalen i Schreibman (2003) wyróżnili dwa główne typy rekrutacji uwagi: protoimperatywny i protodeklaratywny. Chociaż oba typy rekrutacji uwagi mogą być podobne pod względem topografii, różnią się funkcją. Według Whalena i Schreibmana protoimperatywne gesty i wokalizacje to te, które służą do żądania dostępu do przedmiotu. Protodeklaracyjne gesty i wokalizacje służą do przyciągania uwagi do dzielenia się lub wzajemnego zajmowania się przedmiotem. Ostatnio Mundy i inni również opisali różne typy wspólnej uwagi. Autorzy opisali koncepcje protoimperatywnych i protodeklaratywnych gestów i wokalizacji, odpowiednio jako inicjujące regulację/prośby zachowania (IBR) i inicjujące wspólną uwagę (IJA). Ponadto Mundy i in. opisał reakcję na wspólną uwagę (RJA) i reakcję na prośby o zachowanie (RBR), aby scharakteryzować reagowanie na prośby innych o wspólną uwagę.