https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Stopniowe wskazówki ułatwiają korzystanie z podpowiedzi ręcznych lub fizycznych. W wskazówkach stopniowanych do korzystania z podpowiedzi fizycznych stosowana jest hierarchia podpowiedzi fizycznych. Podpowiadanie rozpoczyna się zatem od pełnego podpowiedzi fizycznego lub ręcznego, aby upewnić się, że dziecko wykona całe zachowanie. Z biegiem czasu podpowiedzi zanikają poprzez stopniowe zmniejszanie intensywności dotyku fizycznego lub przejście od podpowiedzi przekazywanych ręką do częściowych podpowiedzi fizycznych, a następnie gestów. Cooper (1987) dalej wyznacza hierarchię „od największej do najmniejszej”, stwierdzając, że trener przechodzi od podpowiedzi „ręka za ręką” do podpowiadania dziecku nadgarstka, przedramienia, łokcia, a następnie barku. Stopniowe poradnictwo jest korzystne w nauczaniu niektórych umiejętności adaptacyjnych, ponieważ ta procedura podpowiedzi gwarantuje, że dziecko odniesie sukces i ukończy zadanie w każdej próbie. Stopniowe wytyczne zapobiegają także występowaniu błędów. Batu, Ergenekon, Erbas i Akmanoglu (2004) wykorzystali podpowiedzi od największej do najmniejszej, aby nauczyć pięć osób z niepełnosprawnością rozwojową umiejętności bezpiecznego przechodzenia przez ulicę. Zastosowana hierarchia podpowiedzi obejmowała: (1) Trener trzyma uczestnika za ramię obiema rękami, wydając podpowiedzi werbalne (pełne podpowiedzi fizyczne); (2) trener trzyma ramię uczestnika tylko jednym lub dwoma palcami, udzielając wskazówek werbalnych (częściowe podpowiedzi fizyczne); (3) brak kontaktu fizycznego pomiędzy trenerem a uczestnikami (wyłącznie podpowiedzi słowne). Stosując podpowiedzi od największej do najmniejszej, badacze ci nauczyli uczestników przechodzić przez ulicę, korzystając z chodnika nad ulicą, przejść dla pieszych, a także przechodzić przez ulicę w obszarach bez sygnalizacji świetlnej.