https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
ASD można wiarygodnie zdiagnozować w 24 miesiącu życia. Jednak rodzice na ogół zgłaszają obawy o stan swojego dziecka znacznie wcześniej niż 24 miesiące, co sugeruje, że przed postawieniem faktycznej diagnozy mogą pojawić się sygnały ostrzegawcze wskazujące na nietypowy rozwój. Nie istnieją żadne dobrze sprawdzone narzędzia diagnostyczne umożliwiające diagnozowanie dzieci w wieku poniżej 24 miesięcy, ale zastosowano szereg metod, aby poznać najwcześniejsze objawy ASD. Metody te obejmują przypominanie sobie przez rodziców zachowań ich dzieci przed postawieniem diagnozy, analizę domowych nagrań wideo przed postawieniem diagnozy, badanie dużej liczby dzieci za pomocą list kontrolnych i prospektywne śledzenie ich, a także identyfikację niemowląt z grupy wysokiego ryzyka ASD i obserwowanie ich prospektywnie. Wspomnienia rodziców dotyczące obaw związanych z opóźnionym rozwojem mowy i języka są najczęściej zgłaszane i często stanowią główny powód, dla którego rodzice w pierwszej kolejności zgłaszają swoje wątpliwości profesjonalistom. Analiza domowych kaset wideo niemowląt i małych dzieci, u których później zdiagnozowano ASD, ujawnia nietypowe wzorce orientacji społecznej (np. reagowania na imię i inne dźwięki społeczne), wspólnej uwagi, naśladowania, regulacji emocji i zmniejszonego użycia gestów. W serii badań domowych nagrań wideo programiści, którzy nie znali przyszłego statusu diagnostycznego niemowlęcia, przeanalizowali szereg zachowań społecznych, komunikacyjnych i związanych z zabawą oraz próbowali sklasyfikować niemowlęta według statusu diagnostycznego. W 12. miesiącu życia osoby kodujące poprawnie odróżniły niemowlęta, u których później zdiagnozowano ASD, od noworodków rozwijających się typowo w 91% przypadków, wykorzystując wzrok, wskazywanie, pokazywanie i reagowanie na imię. Brak reakcji w wieku 8–10 miesięcy na wołanie dziecka poprzez odwrócenie się i spojrzenie w stronę rodzica był najlepszym czynnikiem odróżniającym niemowlęta z ASD od niemowląt rozwijających się typowo . Sama ta zmienna prawidłowo sklasyfikowała 77 procent niemowląt. Jednak ogólnie rzecz biorąc, mniej różnic w zachowaniach społecznych było widocznych w wieku 8–10 miesięcy w porównaniu z 12 miesiącem życia. W trzecim z tej serii badaniu na domowych nagraniach wideo porównywano 12-miesięczne niemowlęta z ASD, opóźnionym rozwojem niezwiązanym z ASD lub typowym rozwojem . Włączenie do badania niemowląt z opóźnieniami rozwojowymi bez ASD było ważne ze względu na częste współwystępowanie ASD i niepełnosprawności intelektualnej, ponieważ istotne jest rozróżnienie, które zachowania są specyficzne dla ASD, a które z ogólnymi opóźnieniami poznawczymi. Orientacja na imiona, patrzenie na ludzi i częstotliwość ukierunkowanych wokalizacji prawidłowo zidentyfikowały 87 procent dzieci z ASD w porównaniu z dziećmi opóźnionymi w rozwoju . Dlatego wydaje się, że zachowania społeczne są w dużej mierze niezmienione u niemowląt z niepełnosprawnością intelektualną, natomiast u niemowląt z ASD są zaburzone. Następny kierunek badań mających na celu identyfikację wczesnych objawów ASD obejmował śledzenie niemowląt z grupy ryzyka ASD do czasu postawienia wiarygodnej diagnozy, a następnie porównywanie ich wczesnego rozwoju z niemowlętami, u których ostatecznie nie zdiagnozowano ASD. Te badania prospektywne często uwzględniają rodzeństwo starszych dzieci z ASD, u których ryzyko ASD jest zwiększone ze względu na czynniki genetyczne, lub dzieci zidentyfikowane jako zagrożone przez osoby przeprowadzające badania przesiewowe pod kątem wyzwań w zakresie komunikacji społecznej. Badania prospektywne wykazały, że w wieku 12–18 miesięcy u niemowląt, u których później zdiagnozowano ASD, występują podobne trudności, jak zaobserwowano w badaniach na domowych nagraniach wideo. Stwierdzono, że zaburzenia naśladowania, patrzenia oczami, orientowania się na imię i wczesny rozwój języka (takie jak towarzyskie, gaworzenie) są predyktorami późniejszej diagnozy ASD. Dodatkowe wczesne objawy obejmowały nietypowe śledzenie wzrokowe, opóźnione umiejętności motoryczne, opóźnienia w umiejętnościach zabawy, powtarzalne czynności z zabawkami, zmniejszony uśmiech społeczny i postawę oraz wolniejsze nabywanie nowych umiejętności.