https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
„Czas wsiadać do autobusu. Czas wsiadać do autobusu” – powtórzył sześcioletni Jimmy, wstając z siedzenia, wyraźnie wzburzony. Siedział przy wysokim do kolan stole naprzeciwko psychologa, który pracował z Jimmym podczas oceny diagnostycznej. Matka Jimmy’ego, siedząca obok niego, pomogła skierować go na krzesło, zerknęła na psychologa i wyjaśniła: „To oznacza, że nie chce już wykonywać tego zadania. Używa tego wyrażenia, gdy chce wyjść, niezależnie od tego, czy wsiada do autobusu do szkoły, czy po prostu chce wyjść z pokoju. Psycholog skinął głową i zmienił czynność. „Jimmy, w takim razie pobawimy się tymi zabawkami”. Diagnosta położył zabawki przed Jimmym zauważając, że chłopiec nie zareagował na jego zeznania ani nie nawiązał kontaktu wzrokowego z nim ani z jego matką. Zamiast tego Jimmy skupił się na najbliższej nodze stołu i uważnie wpatrywał się w krawędzie metalowej, cylindrycznej nogi stołu. „Pobawmy się tymi zabawkami” – ponownie poinstruował psycholog, próbując zwrócić na siebie uwagę Jimmy’ego. Po czwartym sygnale Jimmy podniósł wzrok, przelotnie nawiązał kontakt wzrokowy, a następnie wykrzyknął: „Och, Hermiona z Harry’ego Pottera”, kiedy dostrzegł figurkę na stole. Psycholog zauważył, że Jimmy wypowiedział to stwierdzenie z doskonale naśladowanym brytyjskim akcentem. Jimmy chwycił ze stołu figurkę Hermiony i zabawkowego dinozaura i odwrócił się od matki i psychologa. Balansując zabawkami na oparciu krzesła, mruknął pod nosem, znowu z brytyjskim akcentem: „Hermiona przyjaźni się z Harrym Potterem. Harry Potter jest czarodziejem. Po kilku nieudanych próbach wciągnięcia Jimmy’ego z powrotem do stołu i nawiązania kontaktu, psycholog skupił się na pytaniu matki Jimmy’ego o wczesny rozwój chłopca. Podkreśliła zmniejszone zainteresowanie kontaktami z członkami rodziny i innymi dziećmi, opóźnienia w języku i używaniu powtarzających się zwrotów, intensywne zainteresowanie określonymi obszarami, takimi jak Harry Potter, oraz regularne powtarzające się maniery motoryczne. Po zapoznaniu się z jego wczesnym rozwojem matka Jimmy’ego zapytała: „Więc co było tego przyczyną? Czy było to coś, co zrobiłem źle, czy może jest coś, na co był narażony po urodzeniu, co spowodowało jego zachowanie?” Psycholog potrząsnął głową i powiedział: „Na pewno nie coś, co zrobiłeś, ale nie jesteś pierwszym rodzicem, który zadaje to pytanie. Wielu naukowców zadawało i nadal zadaje podobne pytania dotyczące przyczyn autyzmu. Matka Jimmy’ego szybko dodała: „No cóż, jeśli nie wiemy, co jest tego przyczyną, czy mogę zrobić cokolwiek, aby pomóc Jimmy’emu?” Psycholog uśmiechnął się ciepło: „Znowu trudne pytanie i nie pozbawione kontrowersji. Dobra wiadomość jest taka, że istnieje wiele skutecznych interwencji, które mogą pomóc Jimmy’emu. Istnieje jednak również wiele interwencji, o których skuteczności nie wiemy wystarczająco dużo, a niektóre okazały się nieskuteczne”. Tego typu interakcje i rozmowy odbywają się codziennie w całym kraju, ponieważ lekarze i psycholodzy współpracują z rodzinami, aby zidentyfikować i zdiagnozować autyzm oraz zapewnić możliwości leczenia. Pytania, które rodzice zadają klinicystom i naukowcom, są przejmujące, ponieważ brak ostatecznych odpowiedzi może mieć ogromny wpływ na doświadczenia, rozwój i rozwój rodziny. Niestety nauka nie postępuje tak szybko, jak rodziny chcą i potrzebują. Liczba dzieci, u których zdiagnozowano autyzm i które wymagają opieki interwencyjnej, rośnie z dnia na dzień. Istnieje jednak ograniczona liczba ośrodków diagnostycznych i oceniających, w których pracują specjaliści posiadający wiedzę specjalistyczną w zakresie autyzmu, co skutkuje długimi listami oczekujących dla rodzin. Formalna diagnoza jest ważna przy określaniu odpowiedniego leczenia, a w wielu stanach i systemach szkolnych stanowi wymóg poddania się leczeniu. Wiemy, że im wcześniej rozpocznie się interwencja, tym lepszy wynik dla większości dzieci, ponieważ leczenie może pozytywnie wpłynąć na zmienioną trajektorię rozwoju autyzmu. Każdy miesiąc, w którym rodzina znajduje się na liście oczekujących bez otrzymania diagnozy, to kolejny miesiąc, w którym dziecko nie otrzymuje interwencji. Problemy ze zrozumieniem przyczyn autyzmu, przyczyn wzrostu wskaźników jego rozpowszechnienia i sposobów leczenia mają ogromne znaczenie dla pomocy rodzinom, które starają się zapewnić swoim dzieciom jak najlepszą przyszłość. Naukowcy, klinicyści i rodzice pracowali nad odpowiedzią na te istotne pytania i, podobnie jak we wszystkich obszarach nauki i medycyny, szukano i propagowano fałszywe tropy, co doprowadziło do pewnego konfliktu. Jednak pomimo tych kontrowersji wyraźny postęp nastąpił także w dziedzinie autyzmu. Obecnie istnieje duże zainteresowanie i skupienie się na dziedzinie autyzmu, a każdego dnia dokonuje się nowy postęp w naszym rozumieniu autyzmu. Kontrowersje, które nękały tę dziedzinę, były częścią rosnących problemów młodego obiektu badań naukowych.