Dzieci z zespołem Aspergera często stają się ofiarami bullyingu. W takich przypadkach ustalenie właściwej diagnozy może zająć bardzo dużo czasu. Od około 10 roku życia wiele dzieci z zespołem Aspergera (co najmniej jedna trzecia) popada w depresję, czasami w związku z zastraszaniem, czasami nie. Depresja może również zaciemniać obraz kliniczny i opóźniać rozpoznanie zespołu Aspergera. Niewielki odsetek osób z zespołem Aspergera popełnia poważne akty antyspołeczne (włamanie i wejście, podpalenie lub brutalne przestępstwa). Często trafiają pod opiekę władz społecznych, a rozpoznanie podstawowych upośledzeń może być opóźnione o lata, czasem prawdopodobnie na zawsze.
Podtypy zaburzeń ze spektrum autyzmu: wycofane z autyzmu, aktywne-nieparzyste i pasywne przyjazne
Prawdopodobnie istnieją co najmniej trzy główne „typy” objawów zespołu Aspergera: autyzm wycofany, osoby aktywne-dziwne i bierne-przyjazne. Te trzy „warianty” zostały po raz pierwszy opisane przez Winga u dorosłych z autyzmem, ale teraz wydaje się jasne, że „istnieją” również u małych dzieci z zespołem Aspergera. Opisy są przybliżone, ale doskonałe, ponieważ każdy z nich zawiera „sedno” danego podtypu, który jest już „w tytule”.
Emocje w zespole Aspergera
Emocje w zespole Aspergera
Należy podkreślić, że osoby ze spektrum autyzmu nie są pozbawione uczuć. Przez lata był to jeden z najbardziej rozpowszechnionych mitów na temat autyzmu. Zmniejszona zdolność do interakcji społecznych doprowadziła niektórych ekspertów do przekonania, że przyczyną tego jest chłód emocjonalny, a przekonanie to zostało następnie szeroko nagłośnione. W zdecydowanej większości przypadków osoby z zespołem Aspergera mają silne uczucia. Ich problemy polegają na tym, że nie potrafią wyrazić lub niecodzienne sposoby okazywania emocji. Wiele osób ze spektrum autyzmu jest w rzeczywistości bardzo dobrych w „wychwytywaniu” stanów uczuciowych. To tak, jakby mieli emocjonalne czułki. Jednak zazwyczaj nie mają odpowiedniego sensu w tych spostrzeżeniach i mogą bardzo dobrze zinterpretować swoje „intuicje”. Osoby z zespołem Aspergera często zachowują się chaotycznie i wydają się panikować, gdy są poddawane łagodnemu lub umiarkowanemu stresowi lub specyficznym bodźcom percepcyjnym, na które mają słabą tolerancję. Jest to dość często mylone jako typowy atak paniki i uważa się, że odzwierciedla „niepokój”. W pewnym sensie występuje „panika” i „niepokój”, ale oba zazwyczaj prawie znikają natychmiast po usunięciu stresów lub niechcianych bodźców.