https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Celem oceny funkcjonalnej jest identyfikacja zdarzeń aktualnie wzmacniających problematyczne zachowania w celu zmodyfikowania repertuaru klienta i/lub uwarunkowań środowiskowych w taki sposób, aby zdarzenia te w różny sposób wzmocniły zachowania prospołeczne. Kiedy jednak celem interwencji jest nauczenie nowych zachowań, analityk behawioralny może również potrzebować zidentyfikować ekologiczne „arbitralne” wzmocnienia, które można wykorzystać do ugruntowania nowego zachowania. W szczególności w przypadku dzieci z ASD konieczne mogą być systematyczne wysiłki w celu zidentyfikowania skutecznych wzmocnień. Ocena ta jest zazwyczaj przeprowadzana w dwóch etapach. W pierwszym etapie identyfikowana jest pula względnie preferowanych bodźców i ewentualnie uszeregowana według preferencji. Jednym ze sposobów takiej oceny preferencji jest poproszenie samego dziecka lub innych znaczących osób o zidentyfikowanie preferowanych bodźców za pomocą pytań otwartych lub harmonogramów ankiet . Jednak preferencje wyrażone w takich ocenach mogą wykazywać jedynie ograniczoną zgodność z preferencjami sugerowanymi przez bezpośrednią obserwację zachowania dziecka wobec tych bodźców. Podczas swobodnej oceny preferencji operanta, dziecko ma swobodny dostęp do przedmiotów i czynności, które mają być ocenione, a czas trwania zaangażowania z każdym z nich jest rejestrowany. W razie potrzeby zachęca się dziecko do „próbowania” każdego elementu/działania przed okresem oceny. W próbnej ocenie preferencji preferencje dziecka dotyczące różnych źródeł stymulacji są oceniane poprzez systematyczną obserwację wyborów, gdy przedmioty są prezentowane jednocześnie (np. w parach) lub zachowania dziecka wobec przedmiotów prezentowanych indywidualnie lub jednocześnie . W każdym przypadku zaobserwowanymi zachowaniami mogą być reakcje „podejścia” (np. patrzenie w stronę przedmiotu), fizyczny kontakt z przedmiotem lub aktywne zaangażowanie w przedmiot/korzystanie z niego. Preferencje dotyczące bodźców zmieniają się w czasie i zależą od czynników kontekstowych i często konieczna będzie ponowna ocena preferencji, być może nawet przed każdą indywidualną sesją nauczania. Nawet bodźce zidentyfikowane jako wysoce preferowane w ocenie opartej na wyborze niekoniecznie będą jednak działać jako skuteczne wzmocnienia dla docelowych zachowań, ponieważ wysiłek związany z odpowiedzią na docelowe zachowanie i opóźnienie na wzmocnienie w sytuacji uczenia się mogą różnić się od tego w preferencjach ocena . W niektórych sytuacjach analityk behawioralny może chcieć ocenić skuteczność preferowanego bodźca jako wzmocnienia z różnymi wymaganiami dotyczącymi reakcji przed użyciem go w programie interwencyjnym . Jednak w praktyce klinicznej skuteczność bodźców/czynności zidentyfikowanych w ramach oceny preferencji jako wzmacniaczy będzie często oceniana bezpośrednio w trakcie interwencji klinicznej.